Bundes Rammlerschau Oldenburg 2 februari 2013

Zaterdagmorgen half vijf verzamelpunt carpoolplaats Dokkum-Zuid. Het busje schuift vol, Siebe, Henk, Germ Durk, Albert Jan, Jilles, Jan, Sikke, Fabian, allemaal konijnenmannen en ondergetekende als verenman om het verschil te maken. Na een voorspoedige reis door de duisternis van Noord-Nederland en Noord-Duitsland arriveerden we om kwart voor zeven bij de Ems-Weserhallen in Oldenburg. Je moet niet denken, dat we de eersten waren. Het parkeerterrein was al redelijk gevuld met naast de bekende Duitse nummer-platen ook een aantal vertrouwde gele met zwarte tekens. Na wat omzwervingen door hallen en gangen, was er nog een Duitse vraagbaak nodig om de koffiepot te bereiken. Twee bonnetjes voor een flinke koffie-mok vol bruin, smakelijk vocht bracht het gezelschap in de juiste stemming en conditie om aan te vallen. De dieren Konijnen, rammen wel te verstaan in veelheid, groot en klein, kleurloos, wit-zwart, kleurrijk met namen, die flink wat gis en raadwerk nodig maakte. Gelukkig was de groep konijnendeskundigen bij de hand om de juiste rassen te duiden. Hoewel…. Hier en daar klonk een zekere ongewisheid tussen de aanduidingen door. Meckelenburger Checken. Ze zijn er in diverse kleuren. Oorspronkelijk gefokt uit een combinatie van Blauwe weners, Alaska's en bonte Duitse hangoor konijnen. Zoals de naam zegt gefokt in Meckelenburg Sinds 1990 erkend in de Duitse standaard. De inrichting van de tentoonstelling met dik 6000 rammen maakte het dat eigenlijk slechts de helft van de dieren optimaal te aanschouwen was. De kooien waren getopt, twee lagen, waarbij de bovenste laag prima op ooghoogte te benaderen was, maar de onderste rij, was beneden heuphoogte en veelal in een zekere duisternis gehuld. In de catalogus staat de helft van de dieren te koop, prijzen van € 25,00 (eigenlijk niet op de rammenshow, maar nog wel op de show, die in de andere hal gehouden werd ter gelegenheid van een 100 jarig jubileum) tot € 260,00 (kennelijk het maximum). De rode stickers met de veelzeggende tekst VERKAUFT nam na verloop van tijd voortdurend toe.Een verkoopbureau, met een flinke bezetting, waar een gestaag groeiende rij van geïnteresseerde kopers zich aandiende, was de bron van de veelheid van de sticker. Ook de reisgenoten uit ons busje leverden een bijdrage aan de stickerparade. De resultaten daarvan zullen we ongetwijfeld terugzien op de 51e Frieslandshow, straks in oktober. Konijnen in kleuren en formaten die ik nog nooit van m’n leven, zelfs niet in de boeken uit onze boekenkast passeerden de revue. De drang van de medereisgenoten om toch ook aan het konijn te gaan, kon ik gelukkig vrij gemakkelijk pareren. De uitmonstering van een Sallander trekt mijn vrouw en mij wel wat, maar tussen al die dikke en dunne koppen bleek zich geen Sallander te verschuilen. Eerst later op de dag, nadat we de SEPERATOR eerst aangeduid kregen van een Duitse kenner, die ongelijk kreeg, als het dier van onze keuze. Werden we door Piet, uit de groep van Uilke, uit de droom geholpen. De Seperator is de Beige en de Sallander is er gewoon niet. Dat ras is in Duitsland niet erkend. Mooi zo, dus geen konijnen, gewoon houden bij de veren. Duidelijk is me geworden, dat je als schrijver bij de keurmeester in Duitsland veel beter af bent! Als de kwaliteit van de dieren goed is, zul je op moet passen, dat de verveling niet toeslaat, want dan heb je nagenoeg niets te doen. Mag je nog wat punten noteren en even optellen, klaar-is-kees. Dingen die fout zijn of te wensen overlaten worden slechts genoteerd. Een uitsluitend element leidt onmiddellijk tot einde verhaal, m.a.w. gewicht niet goed betekent volgende dier. In de tweede hal, waar naast rammen ook voedsters is de kooien zaten, was het voor Duitsland zo kenmerkende viertal element duidelijk waar te nemen. Ook hier getopte kooien. Twee boven, duidelijk en mooi voor het voetlicht, beneden twee, waarvoor je duidelijk door de knieën moest om nog enige indruk te hebben, maar het weinige licht daar gaf een onvolledig beeld. Nee dat is een slechte zaak. Gezien de veelheid aan dieren, was er nog genoeg te zien. Opmerkelijk was ook, dat er dieren in de kooien te vinden waren, die niet erkend zijn, maar die volledig beoordeeld werden, zij het met een andere puntenaanduiding. Je kunt dit zien als een voorbode van nieuwe rassen en nieuwe variëteiten, die in de komende tijd op ons afkomen. Andere zaken Dat veel Duitsers zo’n kleindiershow heel anders beleven, dan de door doorsnee Nederlandse liefhebber is me op deze dag duidelijk geworden. Biertenders op kooien, die uiteraard niet onaangeroerd bleven, waarbij naast de grote glazen ook het kleine glas rijkelijk gevuld en vervolgens in no time geleegd werden, maakten het geheel tot een ware belevenis. Om in de konijnensfeer te eindigen nog een moment aandacht voor de prachtige balen wol, die voorzien van complete stambomen prijkten in de hal van de jubileumshow. 80 van deze dieren in de hokken hebben, zoals de aanwezige, trotse fokster ons vertelde, moet wel een dagtaak opleveren. Regelmatig een konijn-scheerdag leidt, zonder volledig te willen zijn, tot tafereleen als spinnen en breien. De terugreis in helder licht gaf een mooi beeld van het Noorduitse coulissenlandschap met links en rechts vele reeën, die zich in alle rust langs de autobaan te goed deden aan het gras. Je mist daar in het landschap het schaap, dat we eenmaal over de grens in de Nederlandse weiden royaal aantreft. Tegenover de vele reeënwaarnemingen in Duitsland bleef die in Nederland beperkt tot slechts 1 groepje. Ongetwijfeld toeval. Om kwart voor vijf werd de groep op de carpoolplaats weer ontbonden, een tweetal een konijn rijker en Jan een konijn armer, die hij in Oldenburg in Duitse handen had afgeleverd.

Arie.